Czy lęk jest naprawdę konieczny?

Czy gdybyśmy się nie bali, włożylibyśmy rękę do ognia lub skoczyli z trzeciego piętra – czy to prawda?

Co chroni nas przed niepotrzebnym ryzykiem – wiedza czy strach? Czy wystarczy, że wiemy, czym grozi nam niebezpieczeństwo, czy musimy się również bać?

Kiedy wychodzisz z domu rano i myślisz, ile rzeczy może ci się przytrafić, czy to chroni cię przed niebezpieczeństwem? A może jest odwrotnie? Kiedy musisz podjąć jakąś decyzję lub zmienić coś w swoim życiu – czy strach jest twoim sojusznikiem, czy sabotażystą?

Lęk wprowadza nas w stan ciągłej czujności, w stan zabezpieczania się na wypadek… Jego istnienie jest tak zracjonalizowane i wpisane w nasz kod DNA, że nikt nie zastanawia się, jak wyglądałoby życie bez niego. Przybiera różne formy i używa bardzo przekonujących argumentów, aż w końcu przejmuje kontrolę nad naszym życiem. I nawet nie zauważamy, że im dłużej pozostajemy w stanie czujności, tym większe prawdopodobieństwo, że coś nam się przytrafi.

Przyciągamy to, czym jesteśmy, a nie to, czego chcemy. To, na czym się skupiamy, tworzymy, nawet jeśli tego nie chcemy.

A co by było, gdybyś przestał się bać?

Czy skoczyłbyś ze spadochronem bez spadochronu? Porzuciłbyś swoją pracę i wybrał się w podróż po świecie? Zaatakowałbyś swojego szefa? Nawet złość i frustracja są pochodnymi lęku, bez niego nie istniałyby.

Więc prawdopodobnie nic z tego by się nie wydarzyło, a będąc w stanie głębokiego spokoju i zaufania do siebie i życia, podejmowałbyś decyzje zgodne ze swoim wewnętrznym głosem, który w końcu jest jedyną gwarancją słuszności podjętych decyzji.

Jak więc wyglądałoby twoje życie bez lęku?

Czy nie warto podjąć tego ryzyka?